Een interview met Dave Rotten van Avulsed.

Door Lana en Tjitze
Geplaatst in mei 2006

Spanjes meest bekende en ongetwijfeld de meest hard werkende band is zonder twist of twijfel Avulsed. Onder leiding van Dave Rotten ploetert deze band al 15 jaar naar een succesvol bestaan, wat de laatste jaren toch eindelijk vruchten begint af te werpen. Avulsed verovert land na land, ziel na ziel, nek na nek en weet, dankzij volledige inzet en towijding, de nodige platen aan de man te brengen en te slijten.
Ondanks de mijlpalen bestaat Avulsed uit een vijftal sympathieke, capsonesloze en vriendelijke Spanjaarden, die zelf hun spullen sjouwen en aansluiten, zelf hun waar achter een kraampje aanprijzen en blij zijn met elke aandacht van de media en fans.
Tijdens het Eindhovense Neurotic Deathfest wisten wij Dave Rotten te strikken voor een uiterst aangenaam onderonsje. De komst van Avulsed naar Nederland is geen reguliere aangelegenheid, en bovendien valt er veel te bespreken. Avulsed is onlangs in Rusland geweest, heeft de cd "Reanimations" uitgebracht en heeft het nodige meegemaakt. En Dave kijkt niet op een half uurtje meer of minder. Dus in uitgelaten en relaxte sferen strijken we neer in het lege trappenhuis (met de donderende basement pal onder ons) voor een enerverend gesprek. Dave Rotten aan het woord.

Nederland

Nederland, ja, ik ben gek op dit land. Als ik mocht kiezen waar ik, behalve Spanje, zou willen wonen, zou dat ongetwijfeld Nederland worden. Nee, nee, niet vanwege de wiet. Ik rook niet (glundert). De andere jongens zouden Nederland ongetwijfeld wegens de vrije wietgebruik noemen, maar ik heb daar hele andere redenen voor. Ik bedoel, kijk hier toch eens om je heen. Al die mensen, al die verschillende mensen. Die vrijheid...

Baroeg

Ja, ik kom graag in Nederland. De concerten die we hier geven zijn eveneens memorabel. In 2005 waren we er ook al even, in Baroeg. Helaas een doordeweekse dag, dus het was niet uitzinnig druk (lacht). Veertig man ofzo?
Maar goed, veertig man of niet, het was een erg leuke show. We hadden het er erg naar ons zin en de mensen die waren gekomen duidelijk ook. Dat doet ons goed, we zien graag enthousiast publiek. Mensen die uit hun dak gaan enzo...
Alleen vond één knakker het blijkbaar nodig om mij volop op mijn borst te rammen. Hij versplinterde mijn rib. Niet heel erg, dus de dokter zag geen noodzaak om er al te veel aan te doen, maar het deed wel verrekte zeer. Ik heb de rest van de tour aan de medicijnen gezeten. Pijnstillers, welteverstaan. Ik had er goed last van.

Neurotic Deathfest

Uiteraard is het het voor ons een hele eer om op het Neurotic Deathfest te staan. Met al die bands. De organisatie had ons gevraagd te komen, en ja, dan zeggen we natuurlijk geen 'nee'. Zolang we kunnen komen spelen en de onkosten een beetje kunnen dekken of gedekt krijgen, komen we. Zonder meer. Dus deze keer zijn we weer in Nederland. Alleen... die basement... tja, ik wou dat we de grote zaal niet hadden gezien.

Vriendjespolitiek

Kijk, begrijp mij niet verkeerd, natuurlijk zijn wij blij dat we hier mogen komen spelen. Eveneens waren we blij dat er tegen ons gezegd werd dat we de kleine zaal mogen headlinen. Maar soms word ik een beetje moedeloos van de vriendjespolitiek welke ook binnen de metalscene uiteraard actief is. Avulsed is een band die al 15 jaar keihard aan het werk is, ik weet niet hoeveel duizend albums/demo's verkocht heeft, zo'n beetje de hele wereld gezien heeft, en nog stoppen ze ons in de kelder, waar we nauwelijks onze konten kunnen keren. En dat, terwijl bands die net om de hoek komen kijken en net hun eerste album uit hebben, wel in de grote zaal mogen spelen. Omdat ze vriendjes van de organisatie zijn. Met alle respect voor alle bands op de bill, overigens. En echt, geen zaal is ons te min, we leggen hem hoe dan ook in de as. We zijn bereid overal te spelen. Maar toen we die grote zaal gezien hadden, wetend dat we er niet zouden staan, hoopten we op, nou, ongeveer een gehalveerde capaciteit ervan. Maar die kelder... echt, dat is geen gehalveerde capaciteit, maar een derde ervan en dat nog niet eens. Het podium is niet meer dan een opstapje. Echt, jongens, ga vooraan staan als jullie iets willen kunnen zien.
Ja, wat dat betreft blijkt Avulsed vaak nog een undergroundband te zijn. Vandaag letterlijk (lacht)
Of ik vandaag zelf bands nog ga kijken? Nou, ik ben veelal te vinden bij onze stand, maar Disavowed wil ik wel zeker zien.

Rusland

In april zijn wij eindelijk voor het eerst in Rusland geweest. Een show regelen in Rusland is moeilijker dan een show regelen in Japan. Het is een erg streng land en alleen de grote namen hebben daar voet aan de grond gekregen. En wij dus ook. Ja, dat was geweldig nieuws.
Het publiek in Rusland? Ja, dat was uitzinnig. Alleen in Zuid-Amerika zijn ze nog geflipter. Daar rukken ze letterlijk het shirt van mijn lijf, haha. Dat was in Rusland nog net niet het geval, maar het publiek draaide helemaal door. Ze schreeuwde onze nummers noot voor noot mee en de massa was kolkend. Van het land hebben we helaas niet veel gezien. In Moskou hebben we een beetje rond kunnen lopen, maar daar was het ook mee bekeken.

Uitgeput

Overigens was het optreden is Moskou niet echt volgens plan verlopen, helaas. Ik zal jullie eens vertellen hoe dat kwam. We hadden opgetreden in St. Petersburg en moesten na afloop meteen weer de weg op, omdat we nog ongeveer 1300 kilometers moesten afleggen richting Moskou. We waren dus flink gaar, toen we eenmaal ter plekke waren. We sliepen een paar uurtjes, maar daarna was het alweer tijd om naar de zaal te verkassen. Bij de zaal aangekomen bleek er een andere band te spelen, dus aanvankelijk dachten we dat we verkeerd zaten. Er moest van alles uitgezocht worden voordat we duidelijkheid kregen en dus wel goed bleken te zitten. Alleen moesten we nog een hele poos wachten.
Dus wij wachten. Ondertussen kregen we honger. Er zou eten geregeld worden, maar uren verstreken en er was geen kruimel te bekennen. En plots moesten we het podium op.
Nou, dat liep verkeerd af. Halverwege de set, we waren ongeveer 45 minuten aan het spelen, hoorden we plots dat onze drummer Ricky niet meer in de maat speelde. Hij liet continu zijn drumstokken vallen ook. Oké, dat kan een keer gebeuren, maar geen 7 keer achter elkaar. Toen wij omkeken naar hem zagen wij, tot onze schrik, dat hij bezig was met flauw vallen. We hebben hem gegrepen en van het podium afgesleurd, hij kon zelf al niet meer lopen, hij was totaal uitgeput. Backstage moest hij kotsen en was hij buiten westen. En toen we hem eenmaal weer bij positieven kregen was de politie daar. Niet voor ons hoor, maar om de boel te ontruimen, want het concert was afgelopen. Ja, zo doen ze dat daar...
Dus al met al hebben we slechts 3 kwartier kunnen spelen, in plaats van anderhalf uur. Klote, maar het was niet anders. Gelukkig was het publiek begripvol. Ik bedoel, ze zagen zelf hoe Ricky er aan toe was...
En straks gaan we weer naar Mexico voor een tour. Dat gaat ook geheid weer een feest worden.

Ploeteren

Avulsed werd werkelijkheid toen ik mij na mijn militaire dienst weer in Madrid vestigde. Ik wilde een lekker potje metal kunnen maken dus spoorde ik wat vrienden aan om een metalband te beginnen. Dus de zaken waren gauw bekeken. In 1992 lanceerden we onze eerste demo, op tape. Op tape! Niks geen cd-r's die je gauw in elkaar flanst, maar ene hele echte tape met een full-color lay-out. Nee, het laatste wat Avulsed moest doen, is half werk leveren. We spendeerden elke cent die we hadden in dit werkje. En guess what?! Het sloeg aan, en hoe. Van de eerste demo hebben we 1000 exemplaren verkocht. Toen kwam de tweede demo, en daar gingen ruim 2500 van over de toonbank. Dus toen werd Avulsed al behoorlijk opgemerkt door het metalminnend volk. Toen kregen ook de labels ons in de gaten en is het balletje helemaal mooi gaan rollen. Zo wierp het geploeter eindelijk tastbare vruchten af.

Nog altijd harde werkers

Nu zijn we 15 jaar en vele platen verder. Maar hard werken staat bij ons nog altijd voorop. We kunnen het ons niet permitteren om achterover leunend te gaan zitten wachten totdat er iets gebeurt, bovendien zijn wij er de mensen ook niet voor. Dus ploeteren we door. Naast de band hebben we natuurlijk ook nog een normale baan, allemaal. Van de band kunnen we niet rondkomen. Dat is op zich niet erg, want de band opent vele andere deuren. We maken muziek die we willen maken, we reizen over de hele wereld, we ontmoeten veel leuke mensen... tja, wat wil je als muzikant eigenlijk nog meer?
Maar desondanks blijven we toch wel redelijk underground. Dat zie je vanavond ook maar weer eens... (lacht) Maar ach, zolang we onze dingen kunnen doen, hoor je ons niet klagen. Nee, ik ben dik tevreden met wat wij allemaal hebben bereikt. En we hebben nog veel meer in ons mars.

Labelleed

Labels en de dingen eromheen, ja, daar zijn we inmiddels goed mee bekend. We hebben in ons 15-jarig bestaan heel wat labels versleten. Aanvankelijk werden we door hele kleine, onbekende labeltjes getekend. We konden wel elders getekend worden, die labels zijn altijd onze eigen keuze geweest. Het enthousiasme van de labels weegt voor ons heel zwaar mee, een label moet oprecht in ons geloven en ook iets met onze muziek kunnen.
Later verhuisden wij naar de iets grotere labels. We hebben vier albums via Repulse Records uitgebracht, daarna werden we getekend door Avantgarde Music. Toen ging het mis. De eigenaar van Avantgarde zag ons eigenlijk helemaal niet zitten, hij ging onder de druk van zijn companen overstag. "Yearning For The Grotesque" kwam toen uit, en vanuit het label gebeurde er verder niks. Wij kregen totaal geen aandacht meer. Nul-komma-nul. Tja, we deelden het label met grotere en veel bekendere bands, zoals Behemoth en Carpathian Forest, dus alle aandacht ging verder daar naar uit en liet het label ons volledig links liggen. Tuurlijk snap ik dat een band als Behemoth veel meer promotie krijgt dan wij. Zoveel promotie zullen we van een label ook nooit vragen. Man, geef ons een tiende van de aandacht die Behemoth kreeg, en we zijn al dik tevreden. Maar nee, zelfs dat kon er niet van af.

Metal Age Productions

Dus toen ontdekten wij hoe de vork in de steel zat. Na een gesprek met de eigenaar waren we allen tot de conclusie gekomen dat het voor iedereen beter zou zijn als we zouden opstappen. We hadden een contract voor 2 cd's, maar dit werd ontbonden en we konden gaan. Ja, dat voelde goed. En daar was Metal Age Productions. Bij dit label waren we volledig thuis. Dit label voelt ons uitstekend aan en laat ons ons gang gaan, waar wij willen, en zorgt tegelijkertijd voor voldoende spot op Avulsed. Ook is Metal Age niet te beroerd om bepaalde landen, zoals Rusland en landen in Zuid-Amerika de rechten te geven om onze cd's ter plekke uit te brengen. Dat is voor de lokale bevolking veel goedkoper. We weten allemaal dat ze niet het geld hebben om importcd's te kopen. En zo is het uitstekend opgelost. Wij verdienen er niets aan, het label ook niet. Maar zo krijgen mensen in alle uithoeken van de wereld de kans om Avulsed te kunnen draaien. Geweldig toch?!

Onvoorwaardelijke steun

En ja, ik geloof heilig dat het essentieel is voor een band dat door een label onder de hoede genomen wordt dat het label er onvoorwaardelijk in gelooft. Hoe kun je iets teken waar je zelf niet naar kan luisteren? Vanwege het geld? Ja, daar hebben we de grote labels voor. Ik zou echt voor geen goud bij Nuclear Blast willen zitten. Mij te groot, onpersoonlijk en egoistisch. Bij dat soort labels draait het allemaal om grote bedragen. Een band moet verkopen, anders word je zonder pardon weer uitgebonjourd.
Ik ben zelf labeleigenaar en ik teken geen band waar ik muzikaal niet achtersta. Ik moet echt iets met de muziek kunnen, anders gaat de deal niet door. Soms vragen de mensen zich af waarom ik deze of die band teken, maar als ik een band teken, zie ik er brood in. En dan wordt de band, waar nodig, volledig ondersteund.

Reanimations

"Reanimations" is via mijn eigen label, Xtreem Music, uitgekomen. Dat was aanvankelijk niet de bedoeling... Maar eigenlijk is de hele cd heel gek ontstaan. We waren eigenlijk bezig met een 7" en hadden daar 2 nieuwe nummers voor geschreven. Een hard nummer met de nodige melodie, zoals men van ons gewend is, en een wat korter nummer, met name erg snel, fel en doorrammend. Wat men eveneens van ons gewend is. Zo hadden we twee mooie nummers liggen. En we hadden "Unconscious Pleasure", een nummer dat op onze allereerste demo stond, weer eens opgerakeld en opnieuw opgenomen. Om te kijken hoe dat anno 2006 zou klinken. Dus op deze manier waren we al erg leuk op weg.

Covers

Tegelijkertijd waren we ook bezig met een covercd. Ook dat leek ons erg leuk, een keertje, voor de grap. We hebben 10 totaal uiteenlopende nummers uitgezocht en gecoverd. Natuurlijk the Avulsed-way. Want als je een band covert moet je nooit proberen het origineel te benaderen. Juist je eigen versie maken, anders heeft het coveren geen zin.
Met de 7" schoot het niet heel erg op, en toen kregen we een helder idee. We hebben de nieuwe nummers, "Unconscious Pleasure" en drie covers uit onze coversessie bij elkaar gegooid, wat een leuk geheel vormde. En ja, we waren toen al met covers bezig, en werden plots benieuwd hoe Avulsed-nummers, door andere bands gespeeld, zouden klinken. Dus riep ik bands op om een Avulsed-nummer te coveren. De reacties waren overweldigend, ze stroomden werkelijk binnen. De grotere bands wilden er uiteraard geld voor hebben, nu, dat vonden we geen strak plan. Maar er bleef nog zoveel over om uit te kiezen, dus hebben we 10 nummers uitgezocht en op "Reanimations" gezet.
Welke cover ik de beste vind? Ik denk "Powdered Flesh", gespeeld door Terroristars. En nee, niet omdat onze ex-drummer er gitaar speelt. Het is een waanzinnig nummer geworden, dus ja, dat weet mij wel te behagen. En, geloof het of niet, die technoversie van "Stabwound Orgasm", gecovered door Zardonic, vind ik ook erg leuk. Omdat het zo eigenzinnig is. Het is gedurfd en toch nog altijd hard. Ja, ik hou wel van bands met lef.
De minste cover? Mja, als ik er echt 1 moet noemen, die van Kaothic.

VSR-studios VS Soundlab

Deze cd hebben we, net zoals de voorganger "Gorespattered Suicide" opgenomen in de VRS-studios in Spanje. Dus niet meer in de Duitse Soundlab. Waarom? Heel simpel. We zijn, zoals ik al eerder zei, helaas gebonden aan een vaste baan. Ik heb nog makkelijk praten, ik ben labelbaas dus heb ik iets meer ruimte en vrije tijd. De rest van de jongens niet, dus moeten we al onze Avulsedbezigheden daarop afstemmen. Tours, maar ook de opname van een cd. En ja, dan heb je de keus, ga je een maand van je vakantie verbruiken om in Duitsland te gaan zitten opnemen, ruziën, discussiëren, en houd je daarna geen tijd meer over voor tour en promotie, of je kiest voor de makkelijkere en relaxtere aanpak van zaken in Spanje. Dus zo is de keus wel makkelijk, niet?

Ricky

Ja, sinds "Gorespatterend Suicide" hebben we natuurlijk ook een andere drummer, Ricky. Furni was vlak voor de opnames van "Gorespattered Suicide" in alle vrede vertrokken. Hij wilde meer uit zijn leven halen, dus ja, het is zijn recht om zijn eigen pad te volgen, natuurlijk. Dus zo geschiedde. Maar wij zaten ondertussen zonder drummer. We kregen een telefoonnummer van een jongen die het allemaal aardig zou kunnen doen, dus belden we hem op en nodigden we hem uit voor een auditie. Ricky ziet er erg jong uit, dus toen hij binnenkwam fronsten we de wenkbrauwen en vroegen we hoe oud hij was. 'Eeh.... 20...', was zijn antwoord. Nou, dat viel mee. Wij hadden hem een jaar of 15 geschat (lacht). Maar 20 of niet, drummen kon hij. En hoe! Dus mocht hij blijven. Ricky was een Avulsed-fan van het eerste uur, hij luistert al bijna 10 jaar naar onze muziek. Dus voor hem werd een droom werkelijkheid. En wij hebben een geweldige drummer nu, want wat kan hij spelen. Hij speelt ook stukken technischer dan Furni, dat kun je ook wel goed horen.

Eigen kindje

Overigens hebben we "Reanimations" via Xtreem Music uitgebracht, hoewel we nog altijd onder contract bij Metal Age staan. Ik wilde met Xtreem Music iets voor Avulsed doen, Metal Age vond het prima, en zo is "Reanimations" via mijn eigen label uitgebracht.

Toekomstmuziek

Ja, we zijn op het gemakje alweer een beetje bezig met het schrijven van nieuwe nummers. De nieuwe nummers die op "Reanimations" staan komen verder niet op de volgende full-length te staan. Deze nummers zijn nu exclusief voor "Reanimations" gebruikt. We hebben het nu wel erg druk met allerlei zaken dus heel veel tijd kunnen we er niet in steken. Maar we nemen alvast een aanloopje. We hopen de komende full-length eind 2007 uit te kunnen brengen, dus houd de oren en open open, tegen die tijd.
Een DVD zullen we misschien wel uitbrengen, maar tot dusver hebben we nog geen opnames van een hele show gehad waar we zodanig tevreden over waren dat we deze op DVD zouden willen zetten. Maar wie weet, wie weet. Ik sluit niks uit.
Wat ik verder nog met Avulsed zou willen meemaken? Nou, het lijkt mij op zich best leuk om te kijken hoe Avulsed het op zo'n groot label zou doen. Enerzijds benieuwt dat mij wel ja, anderzijds zou ik niet op zo'n groot label willen zitten, zoals ik eerder al zei.

Lang haar

Verder hoop ik dat de metalscene puur en oprecht blijft. Laat ieder z'n ding doen, laat een ieder in z'n waarde. Als je kort haar hebt, best. Maar ga niet afgeven op langharig tuig. Iedereen moet het helemaal zelf weten, natuurlijk, maar ik houd mijn bos voorlopig maar even lang. Misschien knip ik m'n haar over 10 jaar wel, als ik een oude lul ben geworden, en misschien ook wel niet. We zien wel. Wel zal ik altijd vol overgave bezig zijn met metal. Dat is mijn passie, mijn pad. Jullie gaan nog veel horen van Avulsed, en zometeen is het tijd om die verrekte kelder eens neer te halen, live. Bedankt voor het interview, en ik zie jullie hopelijk straks wel weer, tussen de brokstukken.

Meer Avulsed: